موزه به مثابه فضای هویت ساز در گذار از بستر کهنه به نو

هویت مقوله ای چند جانبه است که شامل گذشته،حال و آینده است.حال بدون گذشته و آینده بدون حال و گذشته قابل تعریف نیست.حال و گذشته نوستالژی را شکل می دهند و تغییر هویت می تواند در آینده امکان پذیر باشد. به نظر می رسد که آینده فرصتی است برای تغییر هویت ، سوال اینجاست که معمار و معماری در تغییر و شکل گیری این هویت جدید چه نقشی می تواند ایفا نماید و تاثیر فضا در رابطه با مسیرشکل گیری این فرایند چگونه است؟ اهداف: آگاهی نقش معمار و فر ایند معماری در شکل گیری هویت فردی و اجتماعی .بازشناسی نقش موزه در شکل گیری هویت در بازه زمان. یافتن راه کارهایی برای شکل گیری هویت در فضا سازی معماری. روش تحقیق: مبتنی بر رویکرد توصیفی – تحلیلی است .در موارد لازم ودر تحلیل اصول حاکم بر فضا سازی موزه پس از بازدید های میدانی از موزه های موجود و بررسی نمونه های موردی ، اطلاعات مورد نیاز استخراج و نتایج با یکدیگر تطبیق داده شده است . نتیجه: در این طرح مفاهیمی چون زمان،مکان،ادراک و تجربه که سازنده هویت هستند دچار دگرگونی شده اند و به مثابه یک فضای معماری در یک بازه ی زمانی مشخص آگاهانه برای شکل گیری هویت یک مظروف دور هم گردآمده اند.شکل گیری هویت در ساختار یک ظرف مانند موزه توانسته تا حدی موزه را از عملکرد صرفا نمایشی به عملکردی روحانی انسانی تبدیل کند.